Hollands Maandblad. Jaargang 2011 (758-769)

[p. 5]

De bank
Marijke Hanegraaf

Al die jaren trok door mijn dromen
het vriendelijk gebaar in de kromming
van een oude weg, halverwege

mijn ontoereikendheid: een houten schoot
waarop ik liggen kon. Hoe moe was ik
om het alleen zijn van het samenleven.

Op de akker zoemde toen een werktuig
ik veegde blad opzij en doezelde buiten
de verdoving van sterke stemmen.

Tegenwoordig zit ik soms bij de vijver
op zo'n vastgeklonken stoel met ribbels
van metaal, gekneveld in doelmatigheid.

[p. 6]

Hemmen

Over de Lingebrug kom ik aan
in het gruis van de zon

waar zij met de schaduwen schermt
en de wind aan het licht op de bladeren schudt.

Op het lege terras geeft de dienster niet thuis:
ben ik een vlek op een stoel die ze liever niet ziet

of ziet ze me niet?
Zo kan ik zijn en toch niet bestaan.

Gejaagd ga ik weg, met de fiets aan de hand
vraag ik een passant

naar het kasteel in het hart.
Er staat geen kasteel. Hier ligt wat ooit was.

Ik keer, kijk niet om, haak als een haas
naar velden met een huid van gras.

Het bos ligt als een spat op de kaart
los van de aard van het land.