Hollands Maandblad. Jaargang 2011 (758-769)

[p. 36]

Motoriek
Marc Tritsmans

jij daar, hand, de mijne
strijk toch opnieuw de haren
uit haar ogen, blijf nu toch niet

als een dood dier liggen omwille
van woorden omwille van jaren
waarin onzegbare, onzichtbare

obstakels zich, terwijl wij sliepen
gaandeweg op ons pad hebben geplaatst
en niemand weet vanwaar ze kwamen

ja, jij, motorische cortex ik beveel je
doe nu maar gewoon wat ik je zeg
geen tijd voor democratisch overleg

ja, soms is het echt zo eenvoudig:
mijn hand die zonder aarzeling de afstand
de afgrond tussen jou en mij overbrugt

[p. 37]

Het kraken van de code

nu dus mijn mond openen en die ene scherpe
klank proberen met achteraan een geluidje
dat men maakt als ik moet slapen en niet wil
ik heb het al zo vaak het gehoord als me een
brokje wordt toegestopt van dat kneedbare,
gelige, zoute, dat tegen mijn gehemelte blijft
kleven maar lekker zonder twijfel en ik heb er
zin in dus moet het ook nog een beetje smekend
maar dat kan ik ondertussen wel, let op daar komt
het naar buiten: aaafff, nog eens: ggaaash
lijkt er best op, niet opgeven nu: kkkaaass
en dan gebeurt het, alsof ik een onzichtbare
hendel heb overgehaald komt alles plotseling
in beweging: mama die zich lachend naar mij
omdraait en dat moeilijke luid en duidelijk
herhaalt, fier met één hand over mijn haren
strijkt, de keuken oversteekt - zij kan dat in
twee stappen - de deur van de koelkast opentrekt
tevoorschijn haalt precies wat ik had bedoeld
en nu sta ik daar verbijsterd en beteuterd te
wankelen onder het besef dat als ik het juiste
geluid maar maak de hele wereld vanaf dit
ogenblik kwispelend aan mijn voeten ligt