Hollands Maandblad. Jaargang 2011 (758-769)

[p. 42]

Beproeving
Krijn Peter Hesselink

De moeder vindt het mooi geweest, ze zet
het kinderbadje op zijn zij, het water
klampt zich angstig aan de bodem vast

pas als het kind dat ik geweest moet zijn
aangerend komt om het op te vangen
stort de hemel klaterend naar beneden

ik ben al bijna opgedroogd, maar in
mijn handpalm schommelt nog een laatste restje
ik lik het op, de hemel proeft naar niets

[p. 43]

Huls

Hoe lang kan het nog duren voor de jassen
die zich vergeten wanen aan de kapstok

opbollen in de wind, de mouwen spreiden
en statig aan een nieuwe reis beginnen

nog kruip ik in hun armen weg en snuif ik
hun geur wellustig op, nog tikt de klok

en prikken de volwassenen olijven
maar dat is elders, hier wordt afgeteld

drie, twee, een, dan vliegt de voordeur open
de jassen maken vaart, ik kijk hen na

en zie mezelf, een lege huls, op zoek
naar iemand die me aan zou willen trekken

[p. 44]

De regels van het spel

Als ik de laatste boom heb afgetikt
springt iedereen vast joelend weer tevoorschijn
mijn zus was net nog hier, ze hing het donker
tussen de takken, de maan slokte ze op
het laatste wat ik zag waren haar tanden
lachend kon ze me toevertrouwen aan
de regels van het spel, het bos is groot
mijn vingers worden kleverig van de hars
misschien is dit de allerlaatste stam
toch aarzel ik, straks kom ik niet meer los

Surprise, surprise!

We staan gezellig in een kring te wachten
het feestvarken gevangen in het schijnsel
van het gebak dat na smeult aan haar voeten
ze lacht en stelt ons een voor een gerust
ze vond het een geweldige verrassing
maar als ik mij laat zakken op een krukje
ben ik ineens weer kind, een blonde vrouw
komt met een half verkoolde taart aanzetten
het is te laat, niets valt nog uit te blazen
ik ben al oud, men trekt mijn kaak omlaag
en schuift een taartstuk nauwgezet naar binnen