Hollands Maandblad. Jaargang 2011 (758-769)

[p. 10]

ergens in damascus
Antoine de Kom

a.d. 2011: wij aten in een licht turkooizen zaal
en groot ons bad vol bloesem schuim en plattegronden.
er liepen kleine antilopen rond. naast de moskee dreven gelige
karkassen naar de waterval die vrij opstandig ruiste. het binnenplein
was glad van bloed. zacht kreunen van een waterwiel.
we verdrongen ons en schuifelden over het heetgebeden pleintapijt.
toen een oude man zijn verzen reciteerde (zeer versterkt)
liepen de klokken alarmerend ver uiteen op elkaar in.
we prevelden: hafez bashar maher

iemand predikte dat hij geliefd was en van minaretten groen licht
liet stralen langs volkomen duistere ambassadelanen. wij belden zijn nulzes.
hij ontving ons met jambadverhalen roemde de staat van beleg:
met drie maanden is er vrede. volgens syrische bronnen
blijkt het aantal apostelen ernstig onderschat.

wij wezen naar kleutericonen vuile gevels betonbouw
de stoomtrein een eufraat van teksten in klei. in de zandlopers tikloze tijd.
de raad kwam bijeen op doorzichtige stoelen. men stelde jachttafrelen vast
en schikte rozen ving kleine bruine duiven. men prevelde: hafez bashar maher
paulus had ergens een angel en bleek wat ondeugend. hij wilde beslist
zijn matras iets ronder en keek wat verlegen naar twee gedaste dames met kat
die passeerden. zij waren naakt en zochten hun weg door papieren
met lange stokken. er kwamen slabben tevoorschijn. ze riepen: probeer de wifi
liever niet! en zij herhaalden: hafez bashar maher

[p. 11]

bij de ingang van de citadel

werden wij ontvangen
door de manager in charge. hij gaf ons de namen saïd en zahara
toonde zijn foto's van carter juan carlos noemde leven kort en leidde ons
naar een atelier voor onderhoud van slipjes waarachter geheimen lagen.
een veelheid van zeer fijn haar en schaamte. die was wel te koop maar
ver boven ons budget. de man had drie neven ter plaatse
zij mompelden: hafez bashar maher

wij vergaten veel: de tombe vol zwarte engelen in de woestijn
graffiti op fresco's God op kameel met formulieren. hij zei verzamel
je tranen schat het graf op zijn inhoud schud aan de boterboom vergeet tralies.
wij genoten maaltijden die we zelf bedachten en kozen als wijn
de fakra (www.fakra.com) terwijl om ons heen de woestijn leger werd
vol weliswaar van vederlichte zwarte vodden. we zagen wat migs
hemelsblauw en radar draaien. nieuw asfalt. een basis zeer diep verborgen

in yoghurt die droog en steenhard was. ter verdediging alleen herhaaldelijk
water toevoegen en dat blijven verversen. wij zagen het. dit is een land
dat grotendeels onder de grond verborgen ligt maar niet zonder vibrato.
zo snel als wij vertrokken kan een regime vallen. hafez bashar maher.
in slagorde de zestien diensten voor elkaar geheim. er hingen zware wolken
boven de woestijn. vanuit de verte slopen uit bagdad harige vrachten
langs struik en schaap. het einde van neutrale kunst.
er werden royals uit ramen geworpen door de straten sleepte men
hun lijken. we hoorden: willen de nummers 1 tot 34 zich melden!

[p. 12]

het is de dag van de arabische liga

en onlangs vond men
17 tot 20 ton kleitabletten dat wil zeggen de fundering van een stad:
vele brieven van koning tot koning. langs de wegen verpozen families
tussen zilveren pistachebomen bloeiende amandels cipressen.
er is veel vreugde ondanks donkere brullende mannen die samenscholen
en eigenlijk liever de hadj of jihad in henzelf wilden bedrijven.

laat hen eindeloos slakjes verleiden tot blauw poepen (de kleur
van Maria) en laat hen huisje op huisje stapelend voor bewoning zorgen.
bij de tent stonden heiligen met zeer grote handen klaar. het zeil groeide
en groeide. koningen smeekten elkaar om genade. die konden het voorvoelen:
het malen van koffie was mijlen ver nog te horen. in de tent is nieuwe
schoonfamilie komen wonen. de stad bleek verkruimelend leem.
eenmaal op de wagen stopte Maria haar zoon warm in zijn witte dekens toe.
hij droomde in standaard arabisch. de aarde werd bruin en hoog in de bergen
zagen we de zee. en schrokken van haar heengaan: cleopatra ging ons voor

op weg door ruïnes paleis en zij even paalheilige. geliefd zijn wij voor elkaar
in een menigte die in zwart gehuld ons omspoelt. het zijn lege gezichten soms
nors soms bezorgd die voor zichzelf verborgen blijven in sluiers hoofddoeken
boerka's. wij weten wel beter want onder die gitzwarte kleren kwispelen degelijk
lusten in hun lingerie en kietelen danig dus onweerstaanbaar tot uitdoen en
aanraken dwingender dan de stilte rond geesten van doden
die in hoge torens rusten waar de koude woestijnwind doorheen zucht
en fluistert: hafez bashar maher

(damascus: maart 2011)