Hollands Maandblad. Jaargang 2011 (758-769)

[p. 19]

Hoe is het mogelijk
Vicky Francken

Het duurt niet lang of het duurt niet lang meer.
Ze zullen zeggen ze droeg ziekte als een vaandel

voor zich uit en je weet het. Je zou hebben gezegd
nee bevrijding was het wat ik droeg.

Ze zullen zeggen ze is niet ziek meer nu is ze bevrijd.
Ze hebben gelijk maar ze hebben het niet aan het juiste eind.

Je zou hebben gezegd bevrijding kwijt betekent het is tijd.
Ze zullen zeggen haar perceptie was geen werkelijkheid.

Het duurt niet lang of het duurt niet lang meer.
Je zult zeggen leen me een schaar en ze zullen

je er een lenen. Je knipt jezelf in duizend stukken
en neemt eerlijk verdeeld gefragmenteerd

de benen, de hemel.

[p. 20]

 

Na jengelen om naald en draad

 

draag ik met opgeheven waterhoofd

 

mijn open ruggengraat.

 

 

 

Het is niet dat ik dichter wilde zijn.

 

Ik moest dicht worden gemaakt.

 

 

 

Het staat wel sterk zo instabiel

 

en tegelijkertijd in taal zo stevig

 

kunnen zijn.

 

 

 

Ten dele schijn. Mijn stevigheid

 

bestaat alleen uit weten

 

wat te vrezen, uit vrezen

 

alsof de dood me op de hielen zit.

 

 

 

Kijk, dit is mijn Achillespees.

 

 

 

Leg je vingers op mijn open zenuwbaan

 

alsof je de trekker overhaalt. Klik.

*

Moet je me nu zien, ik wilde altijd iemand worden
die onderzoek deed naar het leven, die wist hoe
het er aan toe ging, die overal voor open stond.

Nou, hier sta ik, al veel te lang voor veel te veel open,
mijn pony de gordijnen voor mijn raam, dat wil zeggen gezicht
en ik doe geen onderzoek, nee, ik word onderzocht.

Er waait van alles naar binnen en hoe ik ook sjor, dat raam
krijg ik niet dicht.