Hollands Maandblad. Jaargang 2011 (758-769)

[p. 10]

Verliefde momenten
Leo Vroman

Ik kan mij in ons noodlot schikken
als ik mij concentreer
op de liefde tussen de ogenblikken.

Neem die van het weer:
hoe zeg maar diep in de nacht
ieder ogenblik van de wind
getrouw het volgende verwacht,
en het baart haar volwassen kind,
ook al zwanger maar hoe zacht
en zoet is dat saamhorige,
die onverwoestbare samenhang
van het volgende met het vorige,
zo innig, en zo lang.

Ik zie ons heerlijk wijde
uitzicht, doorsneden
met wegen waar auto's reden
rijden en zullen rijden,

als het eten op reis in mijn darm
waarvan de cellen arm in arm
mijn momenten langs laten glijden.
Van alle dingen ben ik een deel,
want met alles en alle tijden
een ondeelbaar geheel
in deze stamboom van picoseconden,
eeuwig vertakkend en eeuwig verbonden,
uit pure leegte ontstaan.
Ik was van tevoren
in haar liefde geboren
en zal in haar liefde vergaan.

Fort Worth, 9 maart, 2011

[p. 11]

Moments in love
(a rough translation)

I may accept the toughest fate
if I simply concentrate
on the smallest parts of it:
how snugly, lovingly they all fit.

Take for example a thunderstorm.
Each nanosecond of its form
gives birth to the next one, fully grown
set to deliver her darling own.

From our windows I have seen
the landscape as it must have been,
crossed by many a road
massaged by cars and all of those
are parts of traffic that flows and flows
and will flow from how it flowed
as food flows in my gut as well
from kissing cell to kissing cell,
as I am part, for what I'm worth,
of everything upon this earth,
part of the ever branching tree
of moments, from void to destiny.

In this love I came to be
and its love will finish me.

Fort Worth, March 10, 2011