Hollands Maandblad. Jaargang 2011 (758-769)

[p. 39]

Jasper Mikkers

je zegt dat je naar zin zoekt
en dat je die niet vindt

toch als iemand aan je vraagt een nestkastje te timmeren
de luier van je kleinzoon te verschonen
spreek je al je kunde aan en kijk je trots naar
de glans van net gedroogde verf
de glinstering in ogen

later komt de droefheid opzetten
en zit je, voel je, weer met lege handen
leger naarmate de nacht
niets heb je voor elkaar gebracht in dit massaal verdwijnen

de werkelijkheid is je thuishaven als de leegte om je oren stormt
de bevrediging van tastzin en de geur van vers brood
vullen je hart en trekken je borst tot tegen het leven

op dit zinkend vlot, te wankel om op voort te varen, rust je uit

je bent alweer bereid, ook nu, 20 mei 2009 18.20 uur
om wat het goedig, oppervlakkig lijf meer dan aanvaardt
naar snakt, dankbaar omhelst, om zeep te helpen
om het niet weten op te pakken als machete en
de halsslagader door te hakken van wat is, je pijn doet, jij bent

(het goedig lijf)

[p. 40]

 

de eeuw als kamer aangekleed

 

een doos vol messen, landschappen en hamers

 

een museum dat is ingericht met verdwenen licht

 

daar zul je het mee moeten doen, zei mijn moeder

 

 

 

hier mocht ik rondlopen, door een periode in de tijd

 

zoveel eeuwen na Hippocrates

 

in een waas van dampende was, zeeplucht als behang

 

het wolkendek weerspiegeld in een zinken bad

 

 

 

gelukkig ben je op tijd, zei ze

 

daarmee bedoelde ze: ga niet te laat weg weer

 

want op het laatst herken je het behang niet meer

 

 

 

hier dus hoor ik, tussen de eerste tonen van jazz & rock-'n-roll

 

en wat ik nog niet weet omdat ik er te oud voor ben

 

hier neem ik afscheid, zwaar van tijd en aangetaste foto's

 

 

 

ik steek een schop in de grond, deze, (pak beet)

 

sla op de achterkant aarde van een bloembol

 

en laat de zon ondergaan zoals hij nog nooit deed

(mijn tijd)