Hollands Maandblad. Jaargang 2011 (758-769)

[p. 20]

Ruim tijd
Leo Vroman

Al wat ik heb ondervonden
was gemiddelde werkelijkheid
en nooit eens 1 nanoseconde
of kwantum van ruimte en tijd
waaruit mijn organen bestonden.

Ik had beter willen verwachten
van de bezige elektronen
die mijn hersens nog bewonen
want nu noem ik ze mijn gedachten.

In mijn kleinste momenten gemeten
heb ik duizenden jaren bestaan.
Lang zullen mijn wonderen leven,

maar had ik dat eerder geweten,
had ik dan iets anders gedaan?
Misschien, even

Fort Worth, 3 januari 2011

[p. 21]

De kleinste vrede (tweestemmig)

komt een duif van honderd pond,
Als een musje van achttien gram
een olijfboom in zijn klauwen,
met wat olijfdrab aan een teentje
bij mijn oren met zijn mond
op een ochtend bij ons kwam,
en nog eentje, en nog eentje,
vol van koren zoete vrouwen.
dan na onderling beramen
keken zij mij even aan
vol van kirrende verhalen
en tjilpten een verhaaltje samen,
ik zou er geen tjilp van verstaan,
hoe de oorlog is verdwenen
maar zou een vrede ondergaan en
en herhaalt ze honderd malen:
dan voelde ik alle haat en
pijn dit land verlaten.
alle malen zou ik wenen.
En o mijn tranen.
O mijn tranen

Fort Worth, 11 januari 2011