Hollands Maandblad. Jaargang 2010 (746-757)

[p. 31]

Denkende voeten
Wim Brands

Litscher

Een pelgrimage van 6788 kilometers,
hij had het uitgerekend, en begon
op een dag in de winter
aan zijn tocht

in de tuin van zijn paleis en telde
de stappen van zijn denkende
voeten, elke namiddag

in de tuin van zijn paleis,
maand na maand.

Tati

Hij ziet een man die een bank schoonveegt, een krant uitvouwt,
een vrouw die een kind troost: hij wil niet vertrekken.

Er is een jongen. Er is een zenuwachtig meisje. Hij wijst
haar een nest in een nok, de rode kelen.

Dit is het geheim, denkt hij. Hij kijkt naar de mensen
om zich heen en ziet dat het mimespelers zijn

die treinreizigers spelen.

[p. 32]

Ai Weiwei

Hij liet een Chinees dorp honderden miljoenen
zonnebloemzaadjes namaken en wil dat wij

zijn kunst begrijpen. Hij is een man alleen
op een porseleinen strand. Je hoort zijn lichte

hijgen, het knerpen. Een man van voor de schepping
op een porseleinen strand. Het knerpen, of is het

al zingen? Van de zaadjes die zichzelf proberen
te verlossen van de namen die ze zullen krijgen.

Carver

Ik denk aan hem terwijl ik mijn huis opruim,
hoe hij schreef over een schilder die
altijd zijn vrouw als model gebruikte

tot ze stierf en hij een paar landschappen
maakte en ook stierf en begraven werd
naast zijn jonge eega

en ik denk aan de achteloosheid waarmee
hij woorden vond voor hun liefde -
alsof hij niet hoefde na te denken over

de zinnen die hij gebruikte, zoals jij
dat ook niet deed, nadenken, zie ik nu,
nu ik de la open

en een vanzelfsprekend geheel zie van
twintig verschillende sokken in ons huis
dat binnenkort het oude zal zijn.