Hollands Maandblad. Jaargang 2010 (746-757)

[p. 18]

Leeg
Iris Le Rütte

Alles is vreemd. Ik herken alleen
de kou, die opkringelt uit een
rooster van een parkeergarage

en zich verwarmt
aan mijn wang.

De klokken tikken hard
in dit plastic licht.
Wat doe je vandaag?

De dingen die je aanraakte
- glas, lichtknop, bed -
laten je soms nog even door.

De rest is leeg. Ik voel alleen
de kou, die opkringelde uit
een parkeergarage en zich

verwarmde aan mij.

Nooit meer

Blauwe paarden
in de gele mist.
Had mij dit
maar nooit
verteld.

[p. 19]

Tussen

Voor zover je
de ruimte ervaart
als een ding dat zich
om de dingen drapeert,
een raam dat licht schenkt,
het licht dat de bladeren keert -
zo leven wij, vastgelopen
in elkaars lichte
gedachten.

Zo stil

alleen
gordijngeluiden
alleen
een kind
dat de trap op
af
een stem
ebt weg
zo stil
alleen
verlaten voetsporen
die onzichtbaar
zo stil
alleen
mijn hoofd
vol van jouw
afwezigheid.

[p. 20]

Nee

Godverdomme
zei hij drie keer zacht

Hij kon het niet geloven
voor hij hem zag, zijn vriend

in een jas van boeken en rijpe druiven,
van bloemen, bomen, regendruppels,
van vlinders, vogels en roofdieren
van verse sneeuw met zonnestralen,
in een jas van alle jaargetijden,
van eindeloze oceanen,

alles paste.

Misschien

schaduwplant lippenboom
bodembloem schaduwkant

zandblauwtje
citroenvlinder
muurbloem

blozend
in een tuin
zonder woorden

[p. 21]

Weer

Je sneeuwt
in mij

Nou eenmaal

Soms is
het altijd
zo

Wat denk je wel

Maak eerst maar
eens die mier
na

Vergeten

Ik ben
een gedicht.
Ik hang op