Hollands Maandblad. Jaargang 2010 (746-757)



[pagina 45]
De zee spreekt met twee monden Jan de Bas De zee spreekt van oude stukken wrakhout, restanten hand- en spandiensten, een kort gebroken touw, een rubberen laars waarvan de zool versleten is van het lopen op de golven, van het wandelen van zee naar strand. De zee spreekt van gezonken kasten met Chinees porselein, zilveren dukaten in een eikenhouten kist, een ketting met parels die zo verlangden naar de oesters dat ze nooit meer boven kwamen om gedragen te worden.
Huis van bewaring Het huis staart met zijn donkere ogen naar de straat, naar de lantaarnpaal waar ik mijn fiets aan vastketen in de hoop dat hij er morgen nog staat. Het ziet mijn poging om iets vast te maken, iets vast te houden, iets te bewaren tot de volgende morgen. Het huis heeft weet van duurzaamheid. Het staat hier al jaren. Bewaart als een cipier zijn geheimen, verhalen over ontrouw en verlatenheid. Het licht gaat aan. Ik ben en blijf voorlopig binnen.