Hollands Maandblad. Jaargang 2010 (746-757)

[p. 30]

Maar anders
Leo Vroman

Waarom ik mij telkens nog verdiep
alsof ik nooit raak uitgeleerd
van jaren toen ik uitgeteerd
hard op mijn beenderen sliep?

Verhongeren scheen toen een gunst:
van alle duidelijkheid verlaten
bleef er niets meer om te haten
en sterven was geen kunst.

Wat moet ik daartoe wederkeren
nu ik nooit meer honger lijd?
Geniet ik van een oud verdriet?

En wat wil dit vers beweren?
Geen hoop op een verleden tijd,
maar anders rijmt het niet.

Fort Worth, 20 juli 2010

[p. 31]

Dit hier

Ik schrijf dit hier
nog nergens heen.
Ik schrijf alleen
aan dit papier.
Slaap maar door
lief wit vel
of anders hoor
ik het wel.
Maar mijn tijd gaat zo vlug
de jouwe voorbij.
Ritsel naar mij.
Dan ritsel ik terug.

Dagspook

Nooit komt er een morgen
waar de dag mee aanbreekt
of de nacht blijft verbleekt
en vervalst verborgen
maar zijn droom spookt voort
verwrongen, versterkt,
ongezien, ongehoord,
ongemerkt.

Fort Worth, 16 juni 2010