Hollands Maandblad. Jaargang 2010 (746-757)

[p. 46]

Belofte
Iris Brunia

Of ik altijd nieuwsgierig was naar de lichamen van mensen
die ik boeiend vond. Ja, zei ik
Of niet elk lichaam uiteindelijk hetzelfde is. Nee, zei ik
Of dat betekent dat ik aan lichamen hecht
Ik zei dat mijn skelet zich vertakte, in mijn huid prikte
dat mijn botten naar beneden groeiden, dat mijn adem treuzelde
in mijn longen, dat ik niet meer dood kon gaan
Ik stelde in op vijf minuten sluitertijd want dat is wat de actie
tot het stilvallen nodig had

De bel. Schaduwen achter geribbeld glas raken uit hun context

Even welde de gedachte op, dat deden we nog samen, een laatste keer
te lopen van en naar (maakt niet uit waar), want alles daartussen
telt niet: geen seconden, geen minuten, geen uren
Je nam de laatste slok en ik kuste je omdat genegenheid paste
bij een ogenblik als dit en jij beloofde dat je me zou missen
Ik hoorde mezelf slikken, dacht tijd heelt alle wonden
maar je liet, langzaam en zonder rekenschap
de rimpels uit je gezicht glijden alsof je nooit oud geworden was
Een tijdsvak in één beeldvlak, op een vreemde manier snapte ik dat
maar zoals je de tijd teruggaf alsof je die nog had -
Ik drukte mijn liezen tegen je rug
en blies wolkjes tussen je schouderbladen
om de kou te weerhouden die jouw lichaam binnendrong

[p. 47]

Spits

Tien voor vijf. Wisselende reclameborden langs de metrolijn
blijven halverwege steken. Lingerie en ing, hoofd onder
een been. IJzel, een motor vastgelopen. Wachten wachten
wachten en die man die maar grijnsde. Tandpasta
Wie niet weg is is gezien. Ze razen. Gokmachine. Dollars
of bananen. De jackpot of tijdverdrijf. Chip binnenkort

het enige vervoersbewijs, jurk Babe's only. Welja!

Ik had me zo voorgenomen niet te lopen
als ik mijn tanden poets. Hink stap, post-hemel-hel
Ik kan nu niet stoppen, we zijn te vaak opnieuw begonnen
Hagel wist het krijt uit, legt de huidstructuur bloot
Wat ons overkomt is vervangbaar geworden
Overname, voorzichtig nu
Die comateuze toestand van de tandenborstel onder
de gootsteen - Nee. De vuilnisbak in, de stortplaats op
Wildgroei bovenop
Boomhutten, kinderspeelplaats, sprookjesbos
Een opgraving. Ooit
Wetenschappers zetten hun bril recht, beschrijven het
Van eierschalen maakte je een atlas op de bal van mijn hand
en ik dacht dat een alfabet voldoende was
om de wereld te bezien. Nu hef ik alleen naar jou mijn glas
Weet je nog dat je vroeg wat er was? Maar ik zei niets
Dit keer zei ik niets. We drenkten strengen kleding in rode wijn
en trokken ze doorweekt weer over ons lijf. Kiekeboe!
(je plukte mijn vingers één voor één weg van mijn gezicht)
Wie ben je, hoe ben je zo geworden?
Stante pede naar de tandenborstelfabriek
Stop de lopende band, de handeling, het mechaniek
Gisteren heb ik bij je gelogeerd, maar vandaag blijf ik slapen