Hollands Maandblad. Jaargang 2010 (746-757)

[p. 31]

Aan de natuur
Bas van Putten

Ik heb de stad in mij willen vergeten op het land
maar kreeg hem dubbel terug zodra ik aangekomen
zag dat bossen wijken en de velden pleinen waren
ontvolkt en ruisend als een stad bij nacht

ik zwerf er rond als de bezoeker die een afspraak heeft gemist
die niet meer rekent op een reddende ontmoeting
die geen café durft in te lopen
van de musea niets verwacht
dat hoger reikte dan het oerwoud buiten
die onderweg waarheen niet ongelukkig was
maar wiens kijken niet werd teruggezien
en die het wonder van zijn uitzicht niet kon delen

het is niet dat ik er iets te drinken bij moet hebben
meer dat ik soms zou willen weten wie de waard is
en dat ik nooit kon doorvertellen wat ik zag

Ik ga door de natuur als Mozes door een dode zee
waar van me wijkt waarin ik wil geloven
zie daar, ver heen, het paradijs
het paradijs beloven

[p. 32]

Stom paard

Stom paard gevonden in het bos waar ik de herten zie bevriezen
door mijn adem
bekommerd buikig vee op grove poten stond het doorgezakt
vertekend als een harteloos verliefde schets van
kindermededogen
ik zag mijn zoon en was zijn vader bij de eerste blik

Stom paard waar is mijn jammerloze trots gebleven
Bij het hek streelde ik ruig beschaamd je houten nek met
speelgoedfranje
en wachtte op het teken van een zee die neemt en geeft
je voelde warm en hard en roerloos onbezield alleen
niets in je ogen zag ik ons begrijpen
stom paard wat weet je van de stomme liefde die we boeten
stom paard je had mijn hart gestolen als je wist

stom paard wie heeft je daar alleen gelaten
wiens schuld heb je me nagedragen
wie gaf je tijd zo eeuwig als de dood te staan
wat wacht in je dat het zo lang kon wachten
stom paard wat had je te verbergen
stom paard ik heb je naar de slacht gebracht