Hollands Maandblad. Jaargang 2009 (734-745)

[p. 37]

Brug
Th. van Os

I

Dat kan ik me goed voorstellen,
heel goed en er is niks bijzonders aan
want alles raakt ooit langzaam op
en ook de wil tot leven raakt ooit op.

Natuurlijk leef je nog een tijdje door en soms
nog vele jaren want je leeft niet
enkel voor jezelf, maar voor je man
je kinderen, je ouders, zelfs collega's.

Dat is uiteindelijk niet genoeg
want ook geleende levens raken op.

[p. 38]

II

Mijn broer zei altijd dat hij niet
een veertiger zou worden,
toch heeft hij 45 nog gehaald
toen was het op

en stapte hij de brug af, midden in
de winter, mist en sneeuw
zijn wentelende lichaam blies zich op
en scheurde zwart

de kist ging voor mijn vader open
afscheid in een stank zo dik als stroop.

III

Ik dacht altijd dat ik de 51 niet
zou halen want bij vijftig hield het op
maar wist toen ik de uitslag hoorde
dat ik erg oud zou kunnen worden

ouder dan mijn vader, dieper in de negentig
hoewel ikzelf er steeds minder zou zijn
daar zou ik niets voor hoeven doen
enkel ouder worden, oplossen

een brug die in de mist verdwijnt
terwijl de sneeuw blijft vallen.