Hollands Maandblad. Jaargang 2009 (734-745)

[p. 22]

Leo Vroman

Dat bergland

Dat bergland waar nog wilde dieren
hun pruik met maagdenpalm versieren
en de volle maan mee vieren

met spiernaakte inboorlingen
die in klaterend water springen
en wilde liederen zingen,

waar kindjes stoute versjes kwelen,
spelletjes en stouter spelen
glimmende van lichaamsdelen

en waar wij beiden, eeuwig bloot,
een wollig dingetje op schoot,
zo lang na onze dood

Laat mij dit nog eens lezen want
er is iets hiermee aan de hand.

dat bergland.

Dat bergland.

Fort Worth, 2 augustus 2009

[p. 23]

Het landschap

Ik wens je een landschap, zo kompleet
dat ik er haast niet ben,
dat jij bemint en ik herken
waar ik de weg nog weet.

Onder de grote varenblaren
die hier lang geleden waren
wijs ik je de bloemen aan
die ook niet meer bestaan.

Dan sta je stil, knijpt in mijn hand,
en roept: Waarachtig! Daar!
en wijst naar geen spoor in het gras

zodat ik mij weer doodschrik want
het lijkt ons of er, even maar,
iemand van vroeger was

Fort Worth, 19 juli 2009