Hollands Maandblad. Jaargang 2009 (734-745)

[p. 48]

Solsbury Hill
(P. Gabriel - 1977)

Climbing up on Solsbury Hill
I could see the city light
Wind was blowing, time stood still
Eagle flew out of the night
He was something to observe
Came in close, I heard a voice
Standing stretching every nerve
Had to listen had no choice
I did not believe the information
Just had to trust imagination
My heart going boom boom boom
‘Son,’ he said, ‘Grab your things,
I've come to take you home.’

To keepin' silence I resigned
My friends would think I was a nut
Turning water into wine
Open doors would soon be shut
So I went from day to day
Tho' my life was in a rut
‘Till I thought of what I'd say
Which connection I should cut
I was feeling part of the scenery
I walked right out of the machinery
My heart going boom boom boom
‘Hey,’ he said, ‘Grab your things
I've come to take you home.’ (Back home.)

When illusion spin her net
I'm never where I want to be
And liberty she pirouette
When I think that I am free
Watched by empty silhouettes
Who close their eyes but still can see
No one taught them etiquette
I will show another me
Today I don't need a replacement
I'll tell them what the smile on my face meant
My heart going boom boom boom
‘Hey,’ I said ‘You can keep my things,
they've come to take me home.’

[p. 49]

Pietersberg
P. Gabriel vertaling Bindervoet & Henkes

Ik besteeg de Pietersberg
De stad bij nacht lag onder mij
Tijd stond stil, het waaide erg
Een adelaar wiekte voorbij
Ik stond erbij, ik keek ernaar
Toen hij ging zitten op een tak
Ik hoorde woorden raar maar waar
Ik luisterde naar hoe hij sprak
Het was een vreemde mededeling
Ik hield me vast aan de verbeelding
Mijn hart bonsde bons bons bons
‘Zoon,’ zei hij, ‘pak je spullen
Want we gaan naar huis.’

In stilte ben ik afgehaakt
Ik was rijp voor het gesticht
Want wie wijn van water maakt
Vindt straks open deuren dicht
Zo liep ik in cirkels rond
Voor de plicht en sleur gezwicht
Tot ik eindelijk woorden vond
Mijn ogen op het pad gericht
Ik was net een stuk van het meubilair
Was met dit circus niet solidair
Mijn hart bonsde bons bons bons
‘Hé,’ zei hij, ‘pak je spullen
Want we gaan naar huis.’ (Terug naar huis.)

Als illusie netten zet
Ben ik nooit waar ik wil zijn
En vrijheid draait een pirouette
Laat mij achter met de schijn
Gluipend gluurt een silhouet
Met blinde ogen vol venijn
Ooit verdwijnt dit leeg sujet
Als ik straks opnieuw verschijn
Ik kan vandaag zonder vervanger
Want als ik glimlach dan duurt het langer
Mijn hart bonsde bons bons bons
‘Hé,’ zei ik, ‘hou jij m'n spullen
Want ik kom naar huis.’