Hollands Maandblad. Jaargang 2009 (734-745)

[p. 20]

Iris Le Rütte

Herinnerdingen

Ik blik buiten
mijn lijf. De dingen
stromen naar mij toe. Ze
zinderen en spinnen. Het is
mijn kijken dat hen likt en steekt.
Ze willen uit mijn zichtveld springen
maar mijn oog verzamelt ze als
draagbaar licht, tot ik zwaar
ben van herinnerdingen.
Is het daarom buiten
nu zo vreemd
en leeg?

Kijk

Mijn ogen rusten op
de sterren en maan. Kijk,
ze bewegen even als ik bij
hen ben. Ze kennen mij,
ik ben wel vaker
daar. Verder
is het stil.

Waar ben jij?

[p. 21]

Niets

Steeds nauwer,
rechttoe, rechtaan
rekenen wij ons erheen.
Iets vermenigvuldigt zich.
Wij naderen het met bochten
en afstandbediening. Onze radeloze
meters melden het oog van de storm in
een uitdijend heelal. Wij dreigen om te slaan.
Bij aankomst zullen wij voorgoed verloren zijn.
Het universum liet een steek vallen, zwart gat in
ons strakgebreid bestaan.

Dodenwagen

Vandaag zag ik
een dodenwagen rijden,

waarin een microscopisch
stil geheim. Als een bosvogel
botst het tegen blinde
vergezichten,

herinnering
in een huis van huid.

Vandaag zag ik een
dodenwagen kantelen,

de ogen open.