Hollands Maandblad. Jaargang 2009 (734-745)



[pagina 5]
De toekomst in drie delen Leo Vroman 1 Ik denk dat dit zoet lenteweer eeuwig, eeuwig terug zal komen zoals in mijn kinderdromen ook al ben ik er niet meer, maar als die wereld eerder sterft en door mij nog wel voordien zo liefhebbend groen geverfd en van vlindertjes voorzien? Nadat mijn lief mij overleeft zullen er dan nog anderen leven als wapperende silhouetten aan wie de grond geen troost meer geeft, zoals hulpeloos beschreven in de volgende sonnetten?

[pagina 6]
2 Ik zal alles, alles missen: een echte appel mogen eten, echt iets drinken, en bij mijn weten echte urine mogen pissen, die zoete stoute gang van de tijd, het verbruinen en weer vergroenen van de wentelende seizoenen, die hele schattige werkelijkheid, en jou zoals je achterblijft, zo typisch als je blijft bewegen bijna al zo weg als water ontlust geliefd, nog niet ontlijfd, daar kan ik nu al niet meer tegen. Maar hoe dood wordt men later?

[pagina 7]
3 Men? Onder dik oranjerode mensgemaakte bliksemdonder gaan de spartelende doden aan hun vergetelheid ten onder, maar toch worden zondags hier uit van kwik verkreukte longen geloofse liederen gezongen op onverstaanbare manier. Men heeft nog voor troost of tucht mensenwezens laten zetten aan die verre vijverrand van kurkdroge hete lucht. Hun wapperende silhouetten wassen zich met zand. Fort Worth, 22 maart 2009