Hollands Maandblad. Jaargang 2008 (722-733)

[p. 3]

Fantoompenis
Ingmar Heytze

Niet het snijden
deed zo'n pijn, (ik was
onder narcose) noch het
afgesneden zijn; alles hangt
er nog, voor mijn gevoel.
Zolang ik niet kijk is er
niets veranderd. Zolang
ik mijn handen thuishoud,
niet lees over castraten,
eunuchs of heggenscharen,
zolang ik mijn stamppotten
vegetarisch eet. In feite bevindt
een deel van mij zich al in de
geestenwereld. Dat heeft ook
zijn voordelen: een onzichtbare
derde hand trekt mij af wanneer
ik wil - het is een meisjeshand,
soms twee of meer, soms een
ander lichaamsdeel van jou of
iemand anders die eerder werd
geamputeerd en weer terugkeert
op mijn bevel, telkens als mijn
spookpik overeind kruipt, klaar
om geesteskinderen te maken,
desnoods het ganse vagevuur te
blussen met emmers ectoplasma,
wat heet, het heelal vol te spuiten
door een zachtjes zuigend zwart gat.
Maar soms vraag ik me af waar hij
gebleven is, zie ik hem klein en koud
in een roestvrijstalen bakje naast de
operatietafel, in een vuilniszak tussen
verbandgaas, een jampot op sterk water -

[p. 4]

Benjamin

Benjamin, jij bent een reiziger door buiken,
vanuit de warmte op weg naar het licht
heb je de tweede alweer achter je gelaten.
Je bent maar klein. Je was nog kleiner.

Zo klein, je schemerde nog maar, dreef je
tussen oevers van zijn en niet-zijn naar
een waterval. Onze handen tilden
je voorzichtig op het droge.

We hebben bij je gewaakt tot vandaag.
Hier is de wereld, te groot om in te pakken.
Hier is de wereld, te klein om meer te zijn
dan één tussen miljarden, net als wij.

Ooit kun je deze woorden lezen.
Hier is de wereld. Hij is helemaal voor jou.