Hollands Maandblad. Jaargang 2008 (722-733)

[p. 26]

Drie manieren
Leo Vroman

1

Er is een landschap dat nog niet bestaat
waarin ik lijfloos rond wil lopen.
Ik ruk de loodzware gordijnen open
en daar is het inderdaad.

2

Ik denk aan jou vaak als degene
waarvan de stem zelfstandig spreekt
en het nabeeld nooit verbleekt
in mij nadat ik ben verdwenen.

3

Het sterven past bij ieder weer:
de sneeuwvlokken stilstaand halverwege,
of het eeuwig ruisen van de regen
wanneer het regent voor de laatste keer.

Fort Worth, 30 oktober 2008

[p. 27]

Zo groot

Ik zie een vlinder graag zo groot
als jou, mijn geliefde vriendin.
Dan kan ik vredig leven in
de adem van de dood.

Dan rust ik onder dat knalrood
schubbetje van je linker vlerk
zonder dat ik van de dood
de flauwe schaduw merk,

Ik word graag zo diep en wijd
als een pijnloze speldenprik.

Wellicht verdwenen, maar altijd
nog dezelfde ik.

Fort Worth, 5 oktober 2008