Hollands Maandblad. Jaargang 2008 (722-733)

[p. 48]

Die duinen
Leo Vroman

Alleen in die Hollandse duinen
te lopen in het te late
lage, zonnige, schuine
zomeravondlicht...
Nee, maar niet over praten.
Alleen in dit gedicht.

Maar is het geen eendere eenzaamheid
hier schuifelende door gemaakte tuinen
te weten dat ik geen eeuwigheid
op aarde nog eens in die duinen
languit in het verlate
lage, zwakke, schuine
kil verdwijnende licht
mag schijnen te liggen?

En dan in een adem door
naar een ruisende branding verlangen
en de huizen door duinen vervangen?
Daar schrijf ik dit immers voor?

Fort Worth, 1 juni 2008

[p. 49]

Als het waar is

Als het echt werkelijk waar is
dat de overgeschoten geest
nog veertig dagen hier en daar is
waar die altijd graag was geweest

dan zal ik je als een trui omkleden
zo warm en zo goed van pas
als die waar ik lang lang geleden
eerlijk gezegd jaloers op was.

Dus wil ik het volgende afspreken.
Zeg maar de derde vrijdag nacht
zal iets je treurslaap onderbreken:
een vers dat je plotseling bedacht.

Dan sta je op, schrijft haastig neer
wat al bijna wil verdwijnen,
doet die lamp aan, deze keer
schijnt hij extra hard te schijnen

en je herkent het handschrift weer:
het mijne.

Fort Worth, 17 februari 2008

[p. 50]