Hollands Maandblad. Jaargang 2008 (722-733)

[p. 36]

Dochter
Sjef Welling

Dochter wijst naar vislijnen aan
de tak, gumt met vragen
een veeg in de melkweg.
Ze nomineert zich als vrolijk weesje
op de catwalk tussen ouders en
spaart melktanden onder haar tong.

Op haar gezicht flakkert
de schaduw van een vleermuis
als schijngestalte van zorgen.
Ze hinkelt op verdriet en
slaapt in een handtas.

Als vaders naar hun zaad kijken
als ze dat al doen, als parelduiker
in de toekomst dan raken ze
buiten adem al op vier meter morgen.

Dit halfopen speeldoosje met
pareldeuntje dat zich nooit verveelt.

Dochter wijst soms, neem me niet kwalijk
glijdt soms met haar vinger over
de braille in mijn hand.

[p. 37]

Man en hond

Tot zijn hond gesproken
die als prieel in het gazon stond.
Vier poten die een leven dragen.
Niets dat verdwaald of beledigd
kon raken langs heggen
schuurtjes en gouden regen.
Want hij was uitgelaten vandaag.
Zo blij dat hij bezocht werd
door een gedachte dat inslapen
ook heel natuurlijk kon zijn.
Alsof je het laatste tegenwerpsel
met een plastic zakje kon rapen.