Hollands Maandblad. Jaargang 2008 (722-733)

[p. 23]

Sprong naast het diepe
Emma Burns

De winter is al minder hard dit seizoen
van afscheid te vroeg of juist te laat
niemand zegt het niemand zegt
hoe alles moet

zelfs geen eerste letter in een gelukte
sinaasappelschil en ik moet vandaag
nog minstens vijftien uur

het scheelt dat hier geen gebouwen zijn
de lichtjes vanaf vier hoog stoppen niet
en aan de andere kant het lied van de Zee
elke dag dezelfde nieuwe
Ze klapt zich later zonder hoeken uit

je weet niet wat je om je heen hebt
als er geen grond meer is en alleen Zee
niet bij stilstaan

niemand zegt hoe alles moet
niemand zegt me hoe dit moet
wat doet die sprong ernaast
er eigenlijk toe.

[p. 24]

Zware kost

Er is licht,
gewoon om in te lopen.
Er schijnt een schaduw die niet knelt.

Hier voor me ligt een steen

daar hoeft niets bij als het stil wordt
daar zijn geen vragen
daar, is geen wil

ik gooi de steen in het water
waar niets af hoeft na de deuk
die zich als vanzelf weer vult

mijn voeten voelen zand

ik zing met de Zee door te staren
naar het deinen, sprookjes over licht
gewoon om in te lopen

sprookjes over niets anders meer horen
dan het lied

dat er niets te vergeten is
deze dag

als van een passant

[p. 25]

Er zijn grenzen

Altijd sleutels kwijt
nicotinevlekken in citroensap doen
hetzelfde nummer drie uur op repeat
douchen in het donker
nog steeds stoeptegels tellen
jezelf bellen om te kijken of 'ie het nog doet
een niesbui als orgasme zien
wachten
opsommen
elke dag weer scheren
koud op alles met verdriet
vloerbedekking liever tegen muren willen
omdat het zo zacht is
wie zal er zijn op mijn crematie
cola tegen kotsgevoel bij die en die
wachten en niet weten
opsommen
buikhaartjes tellen bij hem
spijtbrieven schrijven maar vernietigen
biefstuk alleen met mayonaise
niet snappen dat zelfs elastiek
van losse moleculen is
vrienden zien in gras
alles wat ze roepen dopen in gekte
ten onrechte
water een religie noemen
nog vaker hoi zeggen tegen onbekenden
vingers in even getallen moeten knakken
al weeskind zijn als je verwekt wordt
wachten en niet weten waarop

[p. 26]