Hollands Maandblad. Jaargang 2008 (722-733)



[pagina 11]
Mei Eva Gerlach 1 Het ene oog loopt dicht maar het andere kijkt nog. Het ziet je zoals je daar liep, iets met je heupen waardoor je nooit helemaal recht. In het water eentje die duikt en omhoogkomt, duikt en omhoogkomt. Het andere oog ziet de vis, het ene blijft jou zien.
2 Ik wrijf de rug van mijn moeder met vet omdat zij anders openspringt. Haar vel vol bulten zwarte vlekken kloven wervels ribben groeit en groeit. Mijn hand die al haar korsten vindt wil naar je toe maar smeert en smeert, ontziet. ‘Waar het openspringt kun je niet verder, het water is veel te diep.’

[pagina 12]
3 Toen je thuiskwam had ik het bad warm. Ik zeepte je in. Overal in je vervallen uitdijende lichaam de god die op je vaten sloeg, zong door je alveoli. Een man van schuim en helder als een kind, tegen de tijd in pissend.
4 Het fluitenkruid wacht tot ik opsta een pijpje snij tussen twee knopen vlak onder de bladaanzet blaas over de opening heen. Hoor hoe je stem roept laag en hees. Vogels vogels! Tijd om de uil weg te jagen.