Hollands Maandblad. Jaargang 2008 (722-733)

[p. 21]

Wat ze geheim hield
Wim Brands

Ze belde haar kennis die haar en haar vriendin sinds jaren
maandelijks naar de rivier bracht; naar de bocht
wilde ze deze ochtend, naar de grutto's

net terug uit Afrika. Ze stond alleen op het tuinpad.
Haar vriendin was ziek, mompelde ze.
Gretig keek ze naar de grutto's

die rondliepen alsof ze nooit waren weggeweest.
's Middags belde ze hem om te bedanken,
om te vertellen dat haar vriendin was overleden.

Opeens vermoedde hij dat ze die ochtend al dood was,
dat zij naar de bocht wilde alsof ze er nog was -

zoals een grutto doorvliegt als zijn geliefde is gedood.

[p. 22]

Hun geheim

Deze steen, waarop haar voeten al jaren rusten,
elke zondagmiddag aan de rivier,
haar benen zijn te kort,

is zijn teken van liefde -
ze was kwaad toen hij de witte steen
voor het eerst uit de achterbak tilde

maar zo was zijn teken van liefde,
precies zoals een fout dat kan zijn:

een steen door het ijs zodat
de ratten kunnen ademen.