Hollands Maandblad. Jaargang 2008 (722-733)

[p. 22]

drie vriendinnen
Piet Gerbrandy

Korinna Korinna waar bleef je zo lang?

‘Hing ik in duinen bezorgden attenten

bieren en glossies en oesters ik at ze

spoog ze rookte mijn grassen.’

Korinna wie hield je vannacht in handen?

‘Lag ik in duigen raapten verworpenen

blauwe gewrichten mijn vislucht mijn zonbril

kaapten groen uit mijn kassen.’

Nu je ging haal ik al mijn woorden terug.

Ik maak ze in herhaling ongesproken.

Ik maak ze in herhaling tot gezwegen.

Korinna wees weer een van wie ik hoorde.

Korinna Korinna waar kuilt zij zich in?

‘Ik zag haar in een branding voeten baden.

Men zag haar met een banjo op haar dijen.

Korinna speelt met vuurwerk in gevang.’

korinna

[p. 23]

 

Geen toegang voor bevoegden. Verboden voor de wet.

 

Bij geen gehoor uw loper in de schede.

 

Mijn klepgleuf weigert brieven pakketten en kranten.

 

 

 

‘Wat sta jij tussen mij deur en Lykoris?

 

Draai je niet zwaai je niet open met geknars?

 

Jij dekplaat op de afgrond van haar gangen

 

jij scherm dat hier nu afscheidt van dan daar.’

 

 

 

Vel ben ik voor haar naam en grove graffiti.

 

Bleek sta ik bloot aan schoppen en regen en kloppen.

 

U kust mijn dorpel maar. Mijn stoep is ruim.

 

 

 

‘Wat als ik meters opneem voor Lykoris?

 

Stel dat ik stil kom klussen in haar sauna?

 

Ik bied je een lipsslot een koperen knop en geolie.

 

Mijn loopgraaf ware een schande voor de buurt.’

 

 

 

Zij heeft mij nooit geopend voor bekenden.

 

Voor vreemden was ik mild bij nacht en vlagen.

 

Vraag mij niets. Mijn slot staat onder ede.

lykoris

[p. 24]

 

Wat horizon? Vervuilt uw blik want splitst in vol

 

(laat wit je strofen scheiden lieve Atthis)

 

en ledig hoog en laag.

 

 

 

Aan kustlijn legt het mens haar mode

 

kapsel opmaak slippen af en gordt haar kieuwen aan en duikt

 

(laat schuim je strofen scheiden lieve Atthis)

 

in zee van zout en olie.

 

 

 

O midrifs hik o dubbelbrein o kijkplafond waarboven

 

(laat glas je strofen scheiden lieve Atthis)

 

des hemels krommen waartussen haar einder waarin

 

zich uw zon verduistert.

 

 

 

Uw lippen spreken laster van haar slangtong die genezing

 

(laat dit je strofen scheiden lieve Atthis)

 

uit boze wolken puurt.

atthis