Hollands Maandblad. Jaargang 2008 (722-733)

[p. 9]

Een psalm voor het sterven
Leo Vroman

Systeem, soms voel ik mij als een boot
of de tijd als boot en mij als passagier,
varend in elk geval van hier
naar het zwevend landschap van de dood,

en stel mij verre fraaie palmen voor
zacht waaiend in een onverklaarbare wind
waaronder ik herlevenden terugvind,
maar, Systeem, zo denk ik niet aldoor,

want eenzaam, eenzaam als het sterven is
denk ik de landing zonder vasteland
waar mijn leegte doelloos voortleeft want
alles berust op eindeloos gemis

[p. 10]

Uiterst innerlijk

Na veel onvoelbaar pogen
heb ik eindelijk mijn ogen
open gedicht,
maar zo naar binnen gericht
dat ze in de spiegel blijken
op witte schelpjes te lijken.
Geen gezicht.