Hollands Maandblad. Jaargang 2007 (710-721)

[p. 29]

Y. Né

maskerade

Het vult de hele muur:
een kleine foto van een hoge berg
met klimmer die niet meer vooruit komt.
Zo ben je altijd hier.

De berg plooit zijn vel
tegen jouw looprichting in
zodat elke kreuk eindeloos moet worden veroverd,
zijn kop verdedigt de stilstand,
je bent bijna één met de top.

Alles doet of ik er niet bij was die dag,
in mijn eigen geheugen verstekeling,
een herinnering die er niet hoort.

Je bent een vreemd vuur op het altaar, vind je niet,
een reddeloze vlam op een bevroren golf,
daar dragen ze beslist geen standbeeld heen.
Bovendien lijkt dit niet op een overwinning,
zo'n solide klassieker nee -

Jouw witte pad doet zeer.
Ga toch terug en zet je masker af,
je had al jaren hier kunnen zijn.

In een ander seizoen, waar in de halmen
witte slakjes hoger kruipen tot de zon te dichtbij komt.
Wel tien jaar kan droogteslaap ze blinderen
eer ze ontwaken, botweg verder leven.

[p. 30]

het bestaat

Dit is anders,
het is niet hetzelfde,
bijna of het is wat het zijn moet.

Je kunt het licht opdraaien,
uitstallen wat je wilt,
kaarsen op goud.

Je kunt onmenselijk willen blinken.

Maar neem nu een gedachte
die in de schoot van een ontmoeting
geschapen wordt.

Op het grijze plein van een geluid speelt het
een ongewone bal, weet het niets
van huilen met de wolven
en het eet niet onbekommerd mee,
laat soms expres of per occasie zaken liggen,
bereidt zijn gang als hij alleen is.

Je bent gelukkiger dan ooit
op het veld
van voorheen.

Dit is geen klacht.

Er is aangetoond dat het bestaat.
Het is nergens op uit.

Je kunt er heel lang mee voort.