Hollands Maandblad. Jaargang 2007 (710-721)

[p. 57]

Dr. Martens
Ilse Starkenburg

de schoenen stonden al jaren te getuigen
van een wandeling van Bergen naar Egmond
alsof ze die elke dag opnieuw probeerden
te maken maar nu zonder hun bazin
en misschien ook wel zonder haar minnaar

van toen, ze had de gure wind in haar rug die
waarschuwend onder haar wollen trui was gegleden
genegeerd en was almaar doorgelopen almaar
de schoenen naast haar waren zwart en groot, de hare
hadden er gemakkelijk in gekund, hij schudde

het zand er diezelfde avond al uit, bij haar viel
het er per ongeluk uit toen ze de schoenen
eindelijk bij het grove vuil wou zetten
het trok een spoor langs de treden, maar dat waren
dan ook de laatste sporen van pijn die uit elkaar valt,
maar niet in één klap.

[p. 58]

 

we zijn het niet vergeten

 

we hebben het gevierd

 

er waren slingers

 

we dansten

 

op twips-twips

 

en stroei-voei

 

we spraken

 

 

 

van die wittewijnzinnen

 

 

 

nu is het feest

 

alweer gisteren

 

de muziek, arme bangeling,

 

zal nog wel een paar dagen

 

in mijn hoofd blijven hangen

 

ik weet niet meer

 

wat er allemaal is gezegd