Hollands Maandblad. Jaargang 2007 (710-721)

[p. 45]

Antoine de Kom

tot ik

mijzelf raakte in mijn slaap.
was het buitengewoon vredig
in atlanta waar tussen de schoenen
in het park de paartjes daar
at een zwerver uit zijn vuilnisbak terwijl
iemand gelovigen voorlas uit de bijbel.
een zware
negerin
lag
te ademen
bij de fonteinen.
nu de zon ons verlaat
en ik vanaf een hoog
wit bed
het paars aan de hemel zwaar zie worden en zwart
aarzelt een engel
voor mijn manshoge raam terwijl in de diepte
hierbeneden lange treinen klagen over treinen
die zichzelf beklagen. ergens vermoed ik dat het park
in beweging zal komen voeten me over het gras
en de vele rode tegels tegemoet rennen
ik heb al mijn hoop op hen gevestigd
en verwacht devoot hun verlegen vragen
naar waar ik in alle eerlijkheid zo van droom:

de onverwachte aanwas van woorden

[p. 46]

bijna stilstaand net nog stoppend

op de kruising
fifth avenue east 62^nd street kan ik een geeuw
niet meer onderdrukken. de dralende chauffeur
die met de dienstplumeau zijn limousine bijpoetst
deelt mijn lot. een mevrouw in het zwart probeert vergeefs een taxi
aan te houden met gestrekte schuin opgeheven arm.
terwijl ze dat doet kijkt ze me aan en geeuwt.
ik heb sinds kort geleerd hoe je hier
een taxi aanhoudt.
laat in de middag kwamen we na een lange rit aan
op de obersalzberg. het was warm en al dagenlang
hing er zware dreiging in de lucht.
we keken uit over een landschap
dat totaal en onaantastbaar blijft.
en pakken elkaars
hand. wij: de chauffeur een mevrouw en ikzelf
tot mijn stomme verbazing -
laten we los en begin ik te beseffen hoe fout goed fout fout is.
we weten dat we allemaal medeplichtig zijn en zijn geweest.

toen we central park
aan de oostzijde verlieten
kon ik een geeuw niet onderdrukken.
een onbekende mevrouw
met chauffeur stapte gapend in haar limousine.
je weet hoe dat gaat je gaapt elkaar na: