Hollands Maandblad. Jaargang 2007 (710-721)

[p. 40]

Tymen Trolsky

ga naar buiten, zei ze door de telefoon

ga naar buiten, zei ze door de telefoon
het is niet te geloven, nee, nee wacht
twee dagen is het in me blijven woelen
als ik aan je dacht steeg er een kramp op
ik kan het voelen, zei ik
uit de bodem van mijn buik, ondraaglijk hevig heerlijk
over mijn borsten lag een gloed twee dagen lang
een tinteling lag in mijn tepels
alles was één in moeheid en geradbraakt verlangen
maar ook met jou, is alles ook met jou
maar ga nu gauw, het is al bijna donker
misschien zijn ze zo dadelijk verdwenen
ik legde neer en ging naar buiten
en hoorde ze nu ook over heel de stad
hoog op de nokken en antennes zaten ze te fluiten

[p. 41]

even stilstaan

soms vraagt ze of ik stil wil staan even
en plukt een veer of kevertje van jas of trui
geschonken als herinnering door gras of brem
ik krijg opnieuw wat me al is gegeven

op het strand raapt ze restanten op van leven
en legt die in mijn hand
wat of het is of anders was, vraagt ze,
en als het niet meer is waar het dan is gebleven

dat het met leven heeft gespeeld
en ook met vuur en toen het oud was
en versleten, werd uitgedeeld aan handen
en ogen die een spiegel zien en lezen dat het mooi
is dat de ogen eenmaal uitgekeken raken
dan staat ze stil en vraagt wat of me scheelt