Hollands Maandblad. Jaargang 2007 (710-721)



[pagina 31]
Iris Le Rütte Even bewoog de kachel, toen je zei: ‘Azorenhoog.’ Waarom botsen vogels nooit? Doodspookdingen in mijn hoofd. Een zwarte vlinder vliegt door een kier van het keukenraam binnen verbranden zijn vleugels. Het is best warm voor de tijd van het jaar, zei ik bij het afscheid

[pagina 32]
Zonder Zo stil is het, dat de dingen willen spreken. Ze spreken voor zich, en zeggen niets meer Zo stil is het, dat de dingen gevangen zijn in zichzelf. Zo mooi, om hun naaktheid een raadsel, geruisloos Waar ben je? Zo stil en alleen, de dingen. Ze leven zonder je. Ze zijn zomaar zo

[pagina 33]
's Nachts wanneer mijn dromen bijna zijn uitgewoed, en ik onder steile, donkere dennen kruip naar het eerste licht, word ik gewekt door wat ik nauwelijks horen kan: verre zinnen die verdwijnen in woorden van een onbekend jaargetij. Ja en neen, als eb en vloed ineengestrengeld, zijn van mij weggegleden. Lege letters drijven mee, verweesd als vogels die verdrinken. Bladzijden lang is het stil. Zo stil, dat mijn oren breken op het glas van een krakende leegte - dan sta ik naakt in de ruimte, waar jij was waar jij was

[pagina 34]
Woorden van niets Al mijn zinnen zijn verloren in losgeraakte woorden * Er staat wel iets, alleen jij ziet het niet.