Hollands Maandblad. Jaargang 2007 (710-721)

[p. 21]

Alexis de Roode

Rozenkrans

Ik heb al zoveel levens geleefd
in een dag; de hele mensheid sinds de ochtend
is door mij heengegaan.

De thee vanmorgen roerde ik
als Dzjengis Khan, mijn brood
smeerde ik als een boer uit Polen.

Van de voordeur naar mijn fiets
werd ik een menigte
die tussen de bomen van het oerwoud
te voorschijn drong
met blikkerwitte tanden.

Ik stierf en werd geboren
zonder een spoor van vermoeidheid
terwijl ik wachtte op het stoplicht.

Ik kwam aan op mijn werk als directeur
en ging weg als slaaf.

De man die dit gedicht beëindigt
heeft de vrouw gedood
die dit gedicht begon

en zij was reeds een verre, verre nazaat
van een lang vergeten dode.

[p. 22]

Gedicht voor de bomen

De stad is stil de huizen staan stil de auto's staan stil
en overal miljoenen blaadjes
ritselen.

Ver achter de huizen
de bomen bewegen als opwolkend stof.

Het wuiven van bomen is het grote wuiven
van de hand van ginder en weleer
met duizend strelende vingers.

Strelend de wind naar alle richtingen
van de wind en altijd terug
naar het midden.

In de oude wereld toen de bomen jong waren
en de wind was klein
en de wind maakte de bomen groot
en de bomen maakten de wind groot.

Als een heel bos waait elke boom.
Als een hele boom waait elke pluim.
Als een hele pluim waait elk blad.

Hoe mooi als muziek
dit vertalen naar muziek.
Levend bewegen in de wind
als armen van koralen.
Duizend golven door het groen.

Zoete troost voor de ogen,
sijpelend
tussen scherpe huizen door.

[p. 23]

 

Onder water of boven water:

 

groet altijd de oeroude bomen.

 

Altijd wuiven de bomen

 

vaarwel, vaarwel.

 

 

 

En als ik wegga zullen de bomen wuiven.

 

Over eeuwen en eeuwen

 

als iedereen mij ingeademd heeft en uitgeademd

 

zullen de bomen wuiven.

 

 

 

Zal ik spelen met de bomen

 

en de bomen met mij.

[p. 24]