Hollands Maandblad. Jaargang 2007 (710-721)

[p. 17]

Piet Gerbrandy

Zie daar ontwaar ik mijn hoofd hoe het rolt
en luistert naar piep en ruis in mijn vliezen
trommen die spreken van wat ik niet hoor ik

ontbreek wat ik zie.

U kookt ook in bed als u waakt?
U vingert op straat in voorbijgaan?
U droomt in de keuken van slaapmuts en roem?
U schrijft in het zwembad vol ponden?

Neem dan mijn ruchtbaar hoofd en zet het op.
Bereid het vette zwaluw zwaardvis relmuis.
Vergast het op ontkleding vlak voor sluiting van uw pand.
Verschaf het ruime armslag zonder handen.

Wij zullen samen horen wat niet hier is.
Wij bloeden uit elkaar en in het honderd.
Wij breiden ons uit over land zee en wolken

en breken in dreunend gelach.

[p. 18]

 

Hoe was de eerste nacht met uw kermisattractie?

 

Op welke onderdelen had ze haar?

 

Hoe gromt ze als ze klaar komt komt ze klaar?

 

Hebt u voortaan korting in molen en raden?

 

 

 

Ik gleed haar spookhof binnen daar trof ik geraamten.

 

Daar zag ik hoe benen hoe kinnen zich kunnen verhangen.

 

Toen schoof de voorhang weg en brak de hel.

 

 

 

O hersen schuddend was me haar schildpadden glimlach.

 

Het rimpelloos brons van haar aanschijn strekte tot spiegel.

 

Daar had zij haar pluchekip geplukt en haar snavel geolied.

 

Maar neuken vind ik raar en ongebruikelijk.

 

 

 

Hoe koestert u uw kater?     Als boete met rente.

 

Hoe verder met uw lust?     Haar missen went.

 

Haar schiettent draait verlies?     Haar spin verzuurt.

[p. 19]

 

Wie wij missen:

 

die ons niet meer kennen

 

die er niet meer zijn

 

die wij bedachten.

 

 

 

Zij hebben ons verlaten door te sterven.

 

Zij hebben ons gegriefd omdat wij hen.

 

Zij waren uitgekeken op onze preken.

 

Zij kwamen in ons op en gingen weg.

 

 

 

Zo zien wij nog hoe met as hij bevlekte zijn administratie.

 

Wij verkneukelen hoe zij ons pijpte wat zij nooit deed.

 

Hun ondulerende moeders: gekapte karikaturen.

 

Meesmuilend liepen heen die ons ontkleedden.

 

 

 

Drinken wij thans dranken die niet zo ziek maken.

 

Draaien wij rotmuziekplaten zachtjes en kort.

 

Knopen de dames als ze al als ze al komen

 

hun winterjassen dicht onder hun kinnen.

 

 

 

Hun kinnen van her. Van heinde van ver.

 

Van kinderen hoor de pendulen.