Hollands Maandblad. Jaargang 2006 (698-709)

[p. 27]

Ongeschreven brief
Iris Le Rütte

Gedachtewolken,
schaduwflarden over de papieren vlakte.
Woorden vluchten in zonsverduistering,
het spoor bijster, de kelen gesnoerd.
Een laatste ritseling
van vallende restletters,
gaten borend diep
in de sneeuw
waar wit
eeuwigheid
is.

Neem mij, licht,
in je handen,
met je ogen op.
Smelt mijn schaduw
van dit vlak:
hier staat alles, alles
wat ik je wil zeggen:
neem mij in je op.
Neem mij,
mij,
jij

[p. 28]

Versteend

Mijn straat ligt vragend omgedraaid.
Een geur vlucht vreemd bekend voorbij,
waaiert uit als wiegend wier, hangt
in stolsels stil, stokt

in de aderen van mijn herinnering.
Straatstenen werpen zich hak-
kelend voor de wielen van
vandaag. Mensen lachen hollen

rollen door dansen
rondom hun glazen wereldbollen.
Het stotterkind spreekt steeds
stekeliger. Iedereen verstaat hem.

Hij redt.
Ik gons rond in jampotglas
vacuüm gezogen. In mijn voorhoofd
ligt een vrucht

versteend.