Hollands Maandblad. Jaargang 2006 (698-709)

[p. 14]

Thunderbirds are Go
Mark Haddon Vertaling Ingmar Heytze^*

Het eiland van de miljardair-filantroop
was van plastic en zijn prachtige machines
waren maar speelgoed. Goed, er waren momenten

dat de kleuren feller werden, als we scherp stelden
op een kop thee of een vluchtende kudde
antilopen. Dan leek alles echt.

Maar het waren shots uit andere films,
die al snel werden vervangen door bomen en luchten
die bomen en luchten imiteerden, maar nooit overtuigend.

We beleefden onze korte avonturen en rustten
bij het zwembad, terwijl de buitenlandse slechterik,
onze Nemesis, zijn wonden likte in zijn grot in de bergen.

Wij vulden de hemel met straaljagersporen.
We trotseerden de steekvlam en vlogen de geraakte jet
naar huis. Wij hielden het hoofd koel en iedereen werd gered.

Nu is alles echt. Deze bungalow. De vroege trein.
We maaien het grasveld, roken een sigaret
en wachten op een telefoontje dat niet komt.

* Met dank aan Robert Dorsman voor zijn vertaaladviezen

Thunderbirds are Go

The island of the billionaire philanthropist
was made of plastic and his wonderful machines
were only toys. True, there were moments

when the colours brightened as we cut away
to focus on a tea cup or a herd of antelope
in flight, and everything seemed real.

But they were shots from other films,
rapidly replaced by trees and skies
which looked like trees and skies but never quite rang true

We had our brief adventures then relaxed
beside the pool, while in his mountain lair
our nemesis the foreign villain licked his wounds.

We filled the sky with vapour trails.
We braved the flaming rig and nursed the stricken jet
back home. We held our nerve and everyone was saved.

Now everything is real. This bungalow. The early train.
We mow the lawn and smoke a cigarette
and sit here waiting for the call that never comes.

[p. 15]

De Feiten

Om eerlijk te zijn, werkte de dwerg in een gokhal
en droeg een orthopedische schoen. De lelijke zussen
waren geen familie, niet eens vrouwen, laat staan dat
ze ook maar enige interesse hadden voor de prins.
De lelijke bibliothecaresse zag er beter uit met haar bril
op, de bom was niet uitgerust met een tijdmechanisme
en toen de in beslag genomen landbouwtruck over
de tot op heden onvoltooide brug schoot, dook
hij met de neus naar beneden in het ravijn.
Door de explosie stierf zowel de knappe sheriff
als zijn lieve, maar achterlijke rechterhand, Bob.

The Facts

In truth, the dwarf-worked in a betting shop
and wore an orthopaedic shoe.
the ugly sisters were neither sisters nor, indeed, women,
nor were they remotely interested in the prince.
The plain librarian looked better with her glasses on,
the bomb had not fitted with a clock
and when the requisitioned farm-truck shot
the as-yet-uncompleted bridge it nose-dived
into the ravine and blew up
killing both the handsome sheriff

and his lovable but stupid sidekick, Bob.

[p. 16]