Hollands Maandblad. Jaargang 2006 (698-709)

[p. 25]

Als afgesproken
Paul van den Hoven

Ik zeg niet dat ik later pas
begreep hoe alles om me heen
steeds stiller werd en onrustgevender
en dat het altijd gissen blijft op welk moment
je nog de weg naar huis kunt kiezen
en al niet meer, want al verdwaald,

maar wel dat ik het was
die rustig uit het zicht verdween
op doorreis naar het land der levenden,
en dat ik achteraf de plek pas heb herkend
waar ik - zo wij elkaar mochten verliezen -
zou wachten als een stenen naald.