Hollands Maandblad. Jaargang 2006 (698-709)

[p. 14]

Hun laatste groot alarm
Jos Versteegen

I

De grote ketel in de stalhoek:
houthompen, vuur en dampend water.
Hij zou in sprookjes niet misstaan
om jonge meisjes in te stoven.

Zij stort er lakens in, die bollen,
verdrinkt ze met een grote stok
en stampt ons voetenvuil en zweet
en oogvocht murw, zodat het loslaat
en in de zinken emmer stroomt,
het voorportaal van grup en put.

Spookdromen, kom maar op. Ja vos
die in mijn deken woont, heus wolf
die op mijn kussen ligt - je ruikt
straks net als ik naar groene zeep.

[p. 15]

II

Ze draait gehakt, ze maakt van vlees
en vet een soort van regenwormen,
rood-witte minislangen uit
de mond van onze tafelmolen,
die afbreken en vallen in
een groen geëmailleerde kom.
Het is oktober en zij stopt
worst, schort voor, bloederige schoot.

De winter, en de braadlucht in
mijn trui. Ik denk aan roze dieren
wanneer zij in het darmvlies prikt:
zij sissen, spuwen naar de vork.
Het is hun laatste groot alarm.

[p. 16]