Hollands Maandblad. Jaargang 2006 (698-709)

[p. 54]

Schijnwezen
Alexis de Roode

Daar begint het denken
en het denken is eender.

Onzichtbaar tot het stukslaat
op de kust van het ding.

Het licht wordt gedacht
en gedachte is zwaar.

*

Toen is het licht op mij gebroken
en ik ben gebroken in het licht.

Ik zag mij voor het eerst,
schittering van barstjes
en zon in mijn gezicht.

Licht. Zon. Denken. Bron.

Ik kan niet zien,
maar in gedachten zie ik

dode ogen staren
tot ze droog zijn en zoet als rozijnen.

En drink mijzelf de mede in.

[p. 55]

Onzichtbare landen

Grondeloze bodemloze velden,
akkerloze vingerloze voren,
de oude esgronden eeuw na eeuw
gestapeld van zaaigoed en mest
tot zachte wangen.

De aardgrond die mensen en dieren miljoenen draagt,
die eggen machines draagt, die huizen ruïnes draagt,
omhelzend met weidse armen van kimmen rondom
het bitumen, het bister, gebrande oker en donkere siena.

En onder de voren de doden die diep
onhoorbaar grommen in hun holen,
dragend de aarde die ons draagt
met handen van klei en kwelderslik
omhuld door wat zij aan water ontvochten.
Zo zullen ook wij geborgen zijn.

Maar boven de doden vlamt het op:
kiemen breken zich wegen naar boven
tot waaiers van groen en vertakte guirlandes,
de dansende armen getooid met
jade en malachiet, chrysopraas en chrysoliet,
de niet te stuiten Jugendstil van ranken
geworteld in de grond van vaders.

En over dat alles als rasters
de velden, de kaarsrechte velden van hen
die het nut verhieven tot God.

Holland. Vanaf hier is alles vierkant.

[p. 56]