Hollands Maandblad. Jaargang 2006 (698-709)

[p. 52]

Wat ik zien kan onthoud ik even
L.Th. Lehmann

Baksteen en smalle
witte lijnen specie;
grijs cement als dunne laag
tussen twee dikke,
gestapeld als etages,
creëren sfeer
in de stad, maar niet
leven, dat in mijzelf is opgesloten

*

Een gracht, waar eend en waterhoen
voortdurend watertrappen
om voort te gaan, niet om te drijven
zoals de watervreemde mens.

Als zij vooruitgaan
maken zij een dubbelspoor
van kleine kolken,
en boegwater als de verticale
doorsnee van een pannendak,
negentig graden omgeklapt.

*

Wij startten in Harlingen.
Koplampen duwen wazige tunnels van licht
voort in de mist op de Afsluitdijk,
Stok die de kaken van de Zuiderzee
geopend houdt.
Donker water links,
donker water rechts.
Zoet water links,
zout water rechts.

[p. 53]

Sonnet voor een leraar

'k Ging school toen pijprokers vertrouwen wekten
en 't sigaretgebaar niet uit den boze
was. 'k Zag veel hele en halve tandelozen,
ook voor de klas kwamen die bruingebekten.

School was leerhok, leraars hoorden daarbij.
Het enig menselijke, hun toegeschreven
was hoongelach bij 't onvoldoendes geven,
de rest van het etmaal, waar waren zij?

maar leraar worden, met collega's? Nee!
Volwassen niet, getiteld wel geworden:
Wat dan? Niet bang voor de gebankte horden,

't bleef nee, en ik ontmoette Alida;
't leerbedrijf kwam mij zijdelings te na,
en hoe ging het toen verder? Het viel mee.