Hollands Maandblad. Jaargang 2006 (698-709)

[p. 34]

Receptie
Vrouwkje Tuinman

Het is hier geen hotel. De reproducties aan de
muur verslaan mijn eigen leven. Van de bel
heeft niemand last. Geen stekker geen contact.
Ontbijten kan daarbuiten. Als geen ander
hang ik groene netjes pinda's op, gooi brood
naar drie etages lager. Als er toch een kachelman
of meternemer binnen wil, dan shampooschrob
ik alle sporen weg. Twee vingers in mijn oren
hoor ik niks dan de piano-automaat. Bel me op
als je de straat uitrijdt, dan doe ik alle lampen aan.

Zien, doet

Open mond in wandelwagen, aapje op tv:
mijn kaak maakt krakende geluiden. Praten,
schrijven over gapen: links en rechts rollen
tranen langs mijn wangen. Ik geeuw mijzelf
tot schijnslaap, sla de lakens open, zie hem
ver weg strek mijn armen en doe niet.

[p. 35]

Beroepsmatig

Op maandag studeer ik ontspannen in een huis waarvan ik
trappen, deur en zolder ken. Een afgedankte bank
beleeft er zijn reservetijd. Er ligt een blauw matras,
dat voldoet voor gasten. Daar ga ik dan op slapen
als op tweepersoons. Hij zegt me voor: ik beeld me in:
mezelf op een hele fijne plek. Volgens hem is dat een strand.
Ik zoek er in mijn hoofd naar, precies zoveel minuten
als in het schema past. Mijn ritme tikt als zijn horloge.
Hij voelt mijn pols en zegt dat iets niet klopt.

Spion

Bruin elastiek ligt voor mijn deur. De postbode is
vertrokken. Steeds schijnt een rode gloed langs
het gordijn. Saaie enveloppen smijt hij meters ver
de gang in. Andere dagen grazen zijn mouwen
gulzig door mijn papier, maar krijg ik niets. Komt
er een brief dat hij mij dagen terug niet thuis trof.
Blaast hij rook door de brievenbus heen.
Het bordje met mijn naam erop is al verdwenen.

[p. 36]