Hollands Maandblad. Jaargang 2006 (698-709)

[p. 15]

Vloed
Eva Gerlach

We gooiden de vijver om,
het water liep werkelijk
overal heen.

(Iedereen in de spits
reed tot zijn hals in het water,
alle eerste verdiepingen stroomden vol,
alle kinderen dreven weg van hun huizen,
veel mensen losten op en het vee verscheen
binnenstebuiten.)

Alle kanten uit tot het terugkwam
in onze monden en
we zeiden het (vijver) en het
stond in ons. Stil en
zwart. Wat zonde is aan
leven: leegloop, aan
iemand niet meer willen alle tijd,
aan vloed doorlaatbaarheid.

[p. 16]

De ganzen

komen terug bij je vandaan, ze roepen
‘niets doe ik dat jij niet doet, o!’ - lucht, wat
ga je open voor wie ziet en
vliegt, wat doe je je met ijzeren tangen dicht
voor wie geen haast heeft, wachten, wegen moet.

[p. 17]

Af

Het is vroeger dag maar grijs tot de koffie en verder
ook nauwelijks helder, soms even een wak. Daaruit jij,
je hoofd omlaag als op recepties, eind-
besprekingen, diners, begrafenissen,
‘red me, ik wil’ (stratocumulus) ‘... oren vervellen,’
(cumulus) ‘... vangen. Of jou.’ Cumulonimbus. Maar
toch, bijna. Ook zit er groen aan de struiken,
niet overal niet veel, een franje, randje
beluste vingertjes, nog niet, de kou
komt en eet je op maar voel de lucht,
voel de geweldige strakheid van overal adem,
zo'n hopeloos niet los te wrikken handje -

ik ook, ik ook. Scheuren, breken, af van je.

[p. 18]