Hollands Maandblad. Jaargang 2006 (698-709)

[p. 10]

Tuin
Mark Boog

Besproei de tuin, ontken de nutteloosheid.
Droogte, onverschillige schoonheid, zindert,

barsten in de klei en in de huid verspringen,
we verweren. Om het zaad, om bloeien,

om kortstondigheid. Het duister rood van rozen
en het optimisme, onverkwikkelijk, van jeugd:

felgeel, oranje, helder en onschuldig blauw,
een roze als van lammetjes het zachte vlees,

onwerkelijk. Het pantser vormt zich maar het
smelt ook. Liefde. Teder de genadeloosheid,

wreed de strelingen van zon en snoeischaar,
groots de dorst, het felle licht, jaloers de god.

[p. 11]

De terugweg

De terugweg was heel anders. Zelfs de wind
verbaasde zich. Het leek stiller,
straathoeken keken verwonderd rond,
links en rechts, vergeten of ze over wilden steken.

En jij, de armen wijduit, een verschijnsel.
Een niettemin wild langsglijden
van grijze wolken, het stilstaan van snelverkeer,
mijn doelloosheid op onthutsende wijze binnenstebuiten gekeerd.