Hollands Maandblad. Jaargang 2006 (698-709)

[p. 16]

Als zij is
preparaat 115
Marijke Hanegraaf

De dode baby is een meisje
uit mijn geboortejaar.
Ze staat te slapen op sterk water.
Ondanks haar glazen kooi
schijnt ze me vrij
zo zweef je zelden als je leeft.

Dat ik een baby was
met in mijn wangen witte kwabjes
zodat ik zuigen kon
zoveel ik wou

leert zij me
ze toont de kwabjes
lichaampjes in louter
kleine lichamen.

Gewikkeld in pluizig hersenvlies
en rose lapjes spier, de huid
een jasje half uitgetrokken

is ze bereid om lang
de blikken van bezoekers
te weerstaan. Schoon

als zij is
wint ze in tijd
naast haar blijf ik als oudste
een beginneling.
Ze lijkt zo af en zo gewoon
haar vlees gebleven

is altijd hier
is wat ik zie:
een bedachtzaam meisje.

[p. 17]

Hé wie sterft daar

Ik besta nog voor zolang
ik mij in beeld breng

toch is de dreiging van de toekomst
al voorbij en evengoed voorbij de hoop.

Geluk en ongeluk zijn uitgevallen.
Ik weet niet meer hoe moe ik was

want nu is er iets lichts in me
alsof mijn weefsel vrijheid ruikt.

Vlees en vocht en ruggengraat
wat gaven ze me geest

en deze menigte in mij
valt traag uit zijn bestaan.

Nu moet een hart verloren gaan
als hart. Vaarwel dan die ik was

reis, bevrijd van mij, het avontuur in
van de ongebondenheid.