Hollands Maandblad. Jaargang 2005 (686-697)

[p. 19]

De druivenplukker
Bas van Putten

klein donker zijn de dagen naar de nacht gestegen
niet weids maar als een luchtschip aan de hoogte dwaalt
dan kom ik buiten en ontzie mijn vergezichten
als niemand kijkt waar ik de sterrentaal
met lichte handen in de palmen wieg
en zwevend lach tot alle ogen die hun lof beloven

ik heb mijn oogst van licht gedronken uit de schaal
de maan heeft met mij meegedronken
het was een dans we tuimelden van lager wal tot lager wal
in alle aarde die ons was geschonken
zal ik de zon verzuipen en verstaan
het regent woorden en het dooft
met sissende ontkenning van de verre krachten

breng wijn en breek de glazen

[p. 20]

de evolutie

het kind van zes vraagt of het in de buik van moeder nog een aap was
en ik zeg lief ik weet het niet waarschijnlijk niet
de wet mijn wet maar als ik wet spreek kind als kind geboren
zeg ik haar niet huilen niets verandert meisje voor altijd
een feit: ikzelf heb dat verboden

het woord spreekt de vermaakte zonde waar
alle begin is na de eerste dag verloren
ik heb een kind van een twee drie vier vijf en zes gevoed en tot bezit bedrogen
ook toen het afscheid wuifde voor de laatste keer
morgen zeven draaft het tachtig apen tachtig mensen voor mij voort
totdat haar evolutie ergens anders buiten mij weer verder wordt geboren
vreemd is alles en verdrietig met de troost van de beweging meegebogen

kind wil mijn wachter zijn dat we elkaar niet zo worden ontstolen
en lees ons lief van zes ten einde op je kinderpaard
meerstemmig ja maar ons koraal het ene