Hollands Maandblad. Jaargang 2004 (674-685)

[p. 30]

Groet aan mijn kinderen
Bas van Putten

Dag kinderen
ik heb het recht niet jullie te begroeten
ik groet alleen in mijn gedachten
hoe ik van jullie heb gehouden zeg ik niet
ik zou mij schamen zo te spreken
niets van liefde heb ik jullie kunnen tonen
of soms genoeg was het te voelen dat ik kon
als ik gewild had
had ik liefgehad zoals het moest
dan was ik rijk geweest en edelman en alles
maar nee ik kon het niet
wanneer ik de besloten lieve woorden sprak
die jullie in mij wakker keken dacht ik
nee zo klinkt de liefde niet
zo klinkt de poging de verdienste te beminnen
maar de toon die liegt
en de geheimen van de liefde ken je niet
je zou ze willen kennen daar begint het al
je voelt de liefde in je handen
proeft de liefde op je lippen
maar spreken nee dat kon je niet
mijn arme kinderen kom hier wat zingen jullie mooi
zacht ademend in lucht van goud
zacht van mij af

[p. 31]

Van blauw

Het is de kleur die je laat breken is me opgevallen
in je blauwe trui huil je het meest
het is de schuld van blauw dat je verdriet hebt
niet de mijne
alleen de eerste keer
toen jij je blauwe trui droeg
heb je om mij gesnikt
sindsdien om blauw
om de herinnering aan blauw
en alle blauwe dingen die nog komen gaan