Hollands Maandblad. Jaargang 2004 (674-685)

[p. 16]

Schaduwboekhouding - I
Ingmar Heytze

Mijsje

Een lang verloren kennis buldert over het terras:
‘Jij hebt een kind! Een dochter, toch?’ Een meisje,
wie had dat gedacht, na al die hunkerende jaren
met deze en gene, weet ik nog? Alles wil hij weten
en ik weet van niets, maar wie ben ik, kortom,
we hebben je maar vast verzonnen.

Een kind en ik, ik weet het niet. Ik heb weinig
op met dingen die uit bomen komen vallen.
Kokosnoten, slierten suiker, spinnen, teken,
jachtluipaarden - ik red me prima zonder,
lief, hoeveel giechelende kleine meisjes
zich verstoppen tussen jouw eierstokken.

Maar Mijsje, als er nu al iemand vindt dat je
bestaat, klein voorschot op de eeuwigheid
(de tijd is ook maar een rivier, ik zie je aan de
overkant), wil ik best onder een boom, desnoods
gewapend met de snor mijns vaders, liggen
wachten op het onvermijdelijke wonder.

[p. 17]

In dit gedicht

In dit gedicht maak ik geen schijn van kans.
Hier val je voor de charmes van de kunstenaar,
de fotograaf, de pianist - gekwelde zielen zoals ik.

Ik heb er foto's van. Die maak ik 's nachts,
wanneer je naast me ligt te bloeien in je slaap
(je bent een mooie, vreemde tuin bij volle maan).

De fotograaf, de pianist, de kunstenaar: ze staan
weer om ons bed geschaard. Ze zingen, barbershop,
niet slecht, Je bent als een wilde orchidee. En jij staat op,

slaapwandelt mee. Ze dragen je de kamer uit,
verblindend licht, ze zweven met je weg
langs het balkon. In dit gedicht.

[p. 18]

Vier katten

Je leeft misschien een kat of vier.
De eerste leert je: liefde, wreedheid,
spin. Vang vogels. Hemelval.

Als ze doodgaat ben je groot
en wakker voor je eigen dood.

De tweede woont in streepjes zon.
De derde is van groot gewicht.

De vierde likt met ruwe tong
een hand die koud niet meer van jou
op stugge linnen dekens ligt.

[p. 19]

Poëtisch spreekuur

Meneer ik heb zo'n last van een enjambement
bij mijn knie en zeg ik A dan volgt vanzelf
het hele alfabet dwangmatig brakend ook
vermoed ik een elisie bij mijn huig wanneer
ik hier druk rijmt het daar want aandrang
rijmdwang hoort u wel daar ging ik waar
alliteratie word ik haast Homerisch van.

Of agent u moet me helpen nee er woont
een dichter in de gootsteenkast een week al
ja je denkt eerst nog we zien het even aan
maar o hij weigert onbegrepen dood te gaan
zeven dagen denk eens aan de stank laat
staan het schreeuwen onverkwikkelijke
zaken van verwelkte vrouwen jonge sla.

Of dokter ik heb zo'n last van poëzie
in haar totaliteit de wartaal de erosie van
het wit universeel heelal de kruimels pop
en bal voetnoot op voetnoot alles gaat me
veel te ver kunt u niets doen u heeft er toch
voor doorgeleerd ik dacht aan medicatie
is de tijd al om volgende week misschien.