Hollands Maandblad. Jaargang 2003 (662-673)

[p. 8]

Stort
Piet Gerbrandy

Storten wij
storten wij neer in rust

barende lauweren rouwvol en grauw
na kletsnat een fietsnacht na bier
dat laf stierf op je lippen.

Dit is een zang van liefde en vermissing.

Dit is een zang van takken tussen spaken.

Dit is een zang van pissen in greppels.

Koplamp gids ons.
Zadel schraag ons.
Trapas verleen ons de zege.

Wij willen op een sokkel in het hakhout.

Wij willen tussen borsten in de buurtschap.

Wij storten ons in immer groen struweel.

[p. 9]

Breek

Ga je - verdwijnen je blutsen je wondingen
keren terug kom je thuis breekt je huid
op voor klauwen. Straks.

Vliegt over zee spoort zijn zilverkaros

links rakelings hagen bleekt op zijn blozende

juk de verdoemende scheuring.

Ontplooit satijnen gewelf over buigzame

bogen ontrolt zijn gevleugeld bivak

sprokkelt heide en riet jut hij takken en vuurt.

Klimt kliffen waar mot waar verstap

tot zeehond maakt waar verweert om paal

vuil windsel voor hangende borsten.

Drie tandloze feeksen vol onzin.

Drie beesten met fluiten en snaren.

Drie rokenden om glazen helzwart bier.

Zwijgt vergeet zijn spraak ontglipt

hoe men sneert zanikt fleemt hoe

er voren geploegd in zijn wangen.

Ging je - verdwenen je groeven je tekenen
keerden terug kwam je weer brak je eelt
op voor klauwen aan dierbare handen.

[p. 10]

Laat

Richtten waar ze hun krengen van meeuw
hagel kauw afschermden met beurkracht
van manschap hefboom taaie paarden

staande staan zullende stenen op

leien terrassen droegen hun duizenden wenden.
Eerden koelers van zilveren wellen
plagdekkers woldragende drogers van turf.

Lichten jekkers van late om uilschreeuw
vertrokken lifters op in greppels laten
er deukflessen tintelnat maaksel neer waar

harde schouder voor hijgende vluchters berm

wordt otter strikt in mazen van wie zalm schoolt.
Klimaten op vonkende assen de tondel voor eeuwen
moe hout keert water zijn monding de rug toe.