Hollands Maandblad. Jaargang 2003 (662-673)

[p. 19]

Wim Brands

Elke ochtend gaat ze de oceaan op.

Het wasgoed gaat stinken,
potten en pannen koeken aan,
haar huwelijkskleed rafelt

en vervuilt onder zijn boze
blikken.

Wat doet het er toe, zij kijkt toe
hoe de walvissen trekken en ziet
dat het naaimachines zijn,

reusachtige die het sinds eeuwen
stukke kleed stikken.

[p. 20]

 

Ik hou van zulke vrouwen

 

die niemand meer wil hebben

 

die oud en getrouwd zijn en

 

 

 

nooit bijzonder gelukkig.

 

Romantische vrouwen, eenzaam

 

met kinderen en gelakte nagels.

 

 

 

Vrouwen die na één whisky

 

dronken zijn en niet weten hoe

 

je moeten ademen tijdens

 

 

 

het zoenen. Ik hou van de manier

 

waarop ze hond zeggen of

 

O God.

 

 

 

Vrouwen die sommige dingen maar

 

één keer doen in hun leven.

 

 

 

En als ze op de vloer liggen

 

is daar een ouderwetse verklaring voor.

 

 

 

(vrij naar Wolf Wondratschek)

[p. 21]

 

Een oude kroniek - of moet ik spreken over een legende? -

 

vertelt het verhaal van een volgeling die

 

aan het bed van zijn meester

 

vraagt of deze zijn immense wijsheid aan hem wil

 

doorgeven. Vlak voordat de oude man

 

zijn laatste adem uitblaast

 

zegt hij: Denk niet aan de krokodil.

 

De volgeling breekt zijn hersens over de betekenis

 

van de riedel - en faalt - en wordt oud

 

en wordt op een ochtend wakker en begrijpt

 

dat de meester had gezegd:

 

denk niet aan de krokodil

 

en dat hij dat zijn hele leven

 

had gedaan.

 

 

 

(vrij naar Alice Becker-Ho)